روش های مختلف برای تامین گرمایش در فضاهای داخلی ، معماری و دکوراسیون داخلی
برخی از زیباترین پروژه ها در کوهستان ساخته شده اند.
کابین روستایی احاطه شده با یک صفحه شیشه ای از زمین تا سقف که مشرف به درختان پوشیده از برف است. از نظر بصری، معماری حسی مسحورکننده ای را القا میکند، اما آیا واقعاً فضایی قابل سکونت است؟
به طور کلی، دو کارکرد اصلی وجود دارد که باید مد نظر قرار گیرد: تأمین گرما ویا عایق کردن آن (در حالیکه اینها اغلب با هم همراهند، برخی از مشتریان بسته به مکان و نیاز خود تنها یکی و یا هر دو گزینه را انتخاب میکنند).
وقتی صحبت از تامین گرما میشود، اغلب از منابع طبیعی مانند دودکشها یا منابع الکتریکی مانند رادیاتورها استفاده میشوند. از سوی دیگر، عایق حرارتی نیازمند کار روی خود سازه است، از انتخاب مواد و ضخامت دیوارها گرفته تا جریان داخلی و چیدمان اتاق.
برای کشف ۸ روش متفاوتی که معماران در فضاهای داخلی خود گرما تولید میکنند ویا گرما را حفظ میکنند، ادامه مطلب را بخوانید.
-
دیوارهای سازه
-
گرمایش کف
-
سیستم مرکزی
-
رادیاتورها
-
دودکش دیواری
-
دودکش مرکزی ایستاده
-
رنگهای گرم
-
انتخاب مواد
دیوارهای سازه
امروزه معماران به تدریج از رابطه بین معماری، انسان و طبیعت آگاه شدهاند که منجر به استفاده از سیستمهای غیرفعال (تاثیرپذیر) در فرآیندهای طراحی آنها گشته است.
اگرچه سیستمهای تاثیرپذیر کارآمد به شدت به محل پروژه بستگی دارند، اما عوامل متعددی مانند مصالح ساختمانی، نسبت شیشه مات به لعاب، درصد انعکاس گرما و سطح عایق نیز وجود دارد.
هنگامی که معماری مستقل است، پوشش ساختمان دیگر به تنهایی به عنوان فیلتری بین آب و هوای بیرون و محیط داخلی عمل نمیکند، بلکه به عنوان مانع مستقلی که دمای داخل و آسایش حرارتی را تضمین میکند، است .
گرمایش کف
سیستم گرمایش از کف، از ۳۵۰ سال قبل از میلاد مسیح در معماری به صورت “هیپوکاست” استفاده شده است که یک سیستم کف برآمده بر روی پایه های سرامیکی است که در یک انتهای آن، یک کوره گرما را از دیوارهایی که با آجرهای سوراخدار تهیه شده است، به فضای زیرزمینی میدهد.
با این حال، گرمایش کف مدرن امروزی از طریق رسانش هوا، تشعشع، و همرفت، با استفاده از مقاومتهای الکتریکی یا شیلنگهای نازک پر از مایع، کار میکند. از جمله مزایای متعدد کف گرم این واقعیت است که محیط به طور کامل گرم میشود و منبع گرما به طور کامل در زیر سطح کفپوش پنهان میشود.
سیستم مرکزی
یکی از رایج ترین منابع حرارتی پروژه های معاصر در مقیاس بزرگ، سیستم تهویه مطبوع مرکزی است که گرما را از طریق دریچه های هوای واقع در سقفها و دیوارها آزاد میکند.
این اگرچه رایج است، اما این سیستم های مکانیکی انرژی زیادی را مصرف میکنند، که برای یک راه حل سازگار با محیط زیست مطلوب نیست.
رادیاتورها
یکی دیگر از سیستم های رایج مورد استفاده رادیاتور است. تعداد زیادی از پروژههای مسکونی در سرتاسر جهان برای تامین گرما به رادیاتورهای مرکزی متکی بوده و هنوز هم هستند.
مانند سیستم تهویه مطبوع مرکزی، رادیاتورها با انتقال مایع از دیگ مرکزی از طریق لوله ها و تبدیل آنها به گرما عمل میکنند تا گرما از طریق توری یا صفحات واقع در قسمتهای پایین دیوارها آزاد شود. این نوع سیستم گرمایشی بسته به طراحی میتواند با برق، گاز طبیعی یا سوخت کار کند.
دودکش دیواری
یکی دیگر از منابع رایج گرما، دودکش دیواری است، یک ساختار تهویه عمودی ساخته شده از سنگ، خاک رس یا بتن، که دود تولید شده توسط شومینه که زیر آن قرار دارد را خارج کرده و در هوای بیرون رها میکند.
دودکش مرکزی ایستاده
هنگامی که فضای داخلی به اندازه کافی جادار است، یک دودکش مرکزی ایستاده برای تامین گرما نصب میشود.
بسته به طراحی و نحوه قرارگیری دودکش، برخی از آنها به گونه ای طراحی شده اند که گرما را از هر طرف خارج کنند، در حالی که برخی دیگر فقط به یک سمت محدود میشوند.
رنگ های گرم
علاوه بر راهحلهای ذکر شده در بالا، معماران اطمینان میدهند که گرما از طریق پالت رنگ، چه رنگ مبلمان، چیدمان و چه رنگهای دیوار، دریافت میشود.
طیف رنگی قرمز، نارنجی، زرد و قهوهای اغلب احساس گرما ایجاد میکند.
انتخاب مواد
اینرسی حرارتی تا حد زیادی با مواد مورد استفاده در معماری کنترل میشود. در مناطق سردتر معمولاً از مواد با اینرسی حرارتی کم مانند چوب استفاده میشود تا فضای داخلی سریعتر گرم شود و برای مدت طولانی تری گرم بماند.
علاوه بر مواد ساختمانی، پارچه های خاص مانند پشم و چرم، احساس گرما را بیشتر تضمین میکنند.