خانه های بسیار کوچک چند سال قبل به قدری محبوب بودند که به سختی میتوان آنها را نادیده گرفت. بازاری اشباع شده از برنامه های تلویزیونی و تصاویر در نرم افزار پین ترست، موجود است که به موضوع کاوش در خانه های بسیار کوچک اختصاص داده شده که در آن خانه شما به اندازه یک اتاقک کوچک است و هر اتاق نقشی سه گانه را ایفا میکند و همه اینها سبب افزایش محبوبیت این خانه ها گردید. آنچه در برنامه های تلویزیون فریبنده به نظر میرسد، در زندگی واقعی معمولاً مطلوبیت کمتری دارد، در حالی که مردم در آرزوی سبک زندگی هستند که آنها را از کالاهای مادی آزاد کرده و و به آنها توانایی سفر بدهد، این برای واقعیت ساختمان خانه های بسیار کوچک چه معنایی دارد؟ آیا این فقط یک خیال واهی ست که هیچ کس واقعاً آن را زندگی نمی کند یا آیا در جهان نوید تحقق آن داده شده است؟
محبوبیت خانه بسیارکوچک موج تمایلی را به وجود آورد که در پی این حقیقت بود: روند اقتصادی نشان از افزایش سرسام آور اجاره بها و وام های مسکن در سراسر جهان و مصرف بخش عمده ای از درآمدها، و همچنین کاهش میزان خانه نشینی داشت. به موازات آن، دستیابی به آرزوی مالکیت خانه، که زمانی بسیار معمول بود، نه تنها دشوار است، بلکه از آنجا که نسل های جوان به جای تعهد ۳۰ ساله در رهن، انعطاف پذیری میخواهند، این موردچندان مطلوبی نیست. اگرچه تصور میشود که زندگی کوچک می تواند آزادی و انعطاف پذیری بیشتری فراهم کند و تاکید این سبک از زندگی بیشتر بر تجربیات است تا مالکیت ابزار های شخصی، اما این سبک زندگی فقط طیف خاصی از مردم را به خود جلب میکند، که داده ها نشان میدهد در واقع حتی آنها نیز زیاد روی این سبک از زندگی حساب نکرده و عمدتا سبک زندگی خلاصه و عشایری را نمیپذیرند.
با وجودی که به نظر میرسید این سبک الهام بخش باشد، پدیده “پشیمانی از خانه های بسیار کوچک” نیز روند رو به رشد داشته است. ترولیا، که یک پایگاه داده آنلاین املاک و مستغلات است، بیش از ۲۰۰۰ صاحبخانه آمریکایی را در مورد تجارب خانه خود نظرسنجی کرد، بیش از یک سوم آنها آرزو می کردند که خانه ای بزرگ تر را انتخاب کرده بودند و فقط ۹ درصد آنها آرزو داشتندکه خانه شان کوچک می بود.